Herenboeren Dirk en Thalia van den Tillaar

‘Je bent met elkaar bezig om iets moois neer te zetten!’

Ze ontmoetten elkaar in discotheek Dieka in Markelo. Zeg ‘halverwege Nieuwleusen en Mariaheide’. De vonk sloeg die avond direct over, want na de zomervakantie zochten ze elkaar direct weer op en hebben elkaar niet meer losgelaten. Inmiddels zijn ze in 2024 alweer 17 jaar getrouwd en wonen sinds december 2004 in zijn geboorteplaats Mariaheide. Waarbij aangetekend dat zij het eerste half jaar enorm heeft moeten wennen aan de Brabantse cultuur en taal: ‘Ik vroeg me soms echt af of ik ooit zou begrijpen wat de mensen nu precies bedoelden wanneer ze tegen mij spraken.’ Ze was in die tijd dan ook extra blij dat een vriendin van haar – die met een vriend van hem is getrouwd – in Erp is gaan wonen. Maar inmiddels is ze volledig ingeburgerd en is ze in haar vrije tijd regelmatig te vinden achter de toog van café D’n Brouwer. Terwijl hij aan de voorkant de gasten voorziet van de gewenste consumpties. In gesprek met Dirk en Thalia van den Tillaar over hun motivatie om lid te worden van Herenboeren Landmeerse Loop.

‘Ik ben geboren in Zwolle en opgegroeid in Nieuwleusen; een pittoresk en gezellig dorp met veel kleine huisjes’, vertelt Thalia. Na de lagere school en de mavo heb ik de opleiding Sociaalpedagogisch Werk gedaan en vervolgens heb ik twintig jaar met heel veel plezier in de kinderopvang gewerkt. Sinds januari 2023 ben ik – na een aanvullende opleiding Didactische Werkbegeleiding – in Elsendorp op een basisschool aan de slag gegaan als onderwijsondersteuner. Maar ik werk ook nog twee dagen in de week in de peuterspeelzaal die aan de school is verbonden.’

‘In mijn jonge jaren ging ik samen met een vriendin veel stappen in een klein discotheekje in Nieuwleusen. Toen we dat zo’n beetje waren ontgroeid, kwamen we terecht bij Dieka, waar ik Dirk heb ontmoet.’

Carrière in vogelvlucht

‘In ben geboren en getogen in Mariaheide, waar we uiteindelijk ook ons eigen huis hebben mogen bouwen’, aldus Dirk. ‘Ik heb bouwkunde gestudeerd bij de Leijgraaf en ben na mijn afstuderen direct aan de slag gegaan als werkvoorbereider bij Van Lee Bouwmaatschappij in Veghel. Na twee jaar ben ik naar Heijmans Rosmalen gegaan, waar ik verschillende functies heb bekleed. Dat heb ik tien jaar gedaan en vervolgens ben ik in 2010 bij Woonbelang in Veghel gestart als coördinator Dagelijks Onderhoud en Beheer. Toen het bedrijf in 2012 fuseerde met het Udense SVU tot Area ben ik daar gestart als Teamcoach Klantcontactcentrum en ben ik via verschillende functies uiteindelijk projectleider geworden. In die functie heb ik een aantal projecten gedaan op het gebied van brandveiligheid, maar inmiddels houd ik me fulltime bezig met duurzaamheid bij nieuwbouw en renovatie. Ik heb onlangs nog een mooi project mogen doen met biobased materiaal en groene daken.’

Terug naar discotheek Dieka: ‘Een vriend van mij had indertijd gekampeerd op een camping in Markelo en hij vertelde dat hij in een bijzonder leuke discotheek was geweest. Hij vroeg of wij met de vriendengroep de volgende week met hem mee wilde gaan naar die Discotheek. Aldus hebben we gedaan en heb ik Thalia ontmoet.’

Van theorie naar praktijk

‘Wij beseften al wat langer dat het niet zo goed ging met het klimaat en de aarde’ vertelt Dirk. ‘Dat besef kwam ook vanuit mijn werk waarin ik met het oog op duurzaamheid en circulariteit veel contact had met boeren voor de aanlevering van biobased bouwmateriaal.  Maar privé hadden we nog niet echt een idee wat we met de veranderende klimaatomstandigheden aan moesten. Een collega van mij – Annette Visser – had het heel vaak over de Herenboeren en mijn belangstelling groeide gestaag.  Zeker omdat Thalia inmiddels was begonnen met een moestuin, wat ook steeds grotere vormen aannam. Dus toen hebben we uiteindelijk een rondleiding gevolgd bij de Herenboeren. We hebben niet direct ‘ja’ gezegd, maar toen de coöperatie april 2023 definitief van start ging, hebben we ons ingeschreven.’

Grote betrokkenheid

Thalia: ‘Ik weet nog dat we na onze inschrijving terug naar huis reden en dat we voor de grap tegen elkaar zeiden: “Vanaf nu zijn we grootgrondbezitter!”. En aan Dirks familie hebben we verteld dat we “een deel van een boerderij hadden gekocht”. Zijn zus en haar man waren ook geïnteresseerd, maar die hebben het met drie jonge dochters nog te druk om zaterdags naar Boekel te rijden om de groenten af te halen. Laat staan om zich op een andere manier in te zetten voor de coöperatie. Want als ze lid worden, willen ze er ook 100% voor gaan. Tijdens onze vakanties halen zij wél onze groenten op. En “in voorbereiding daarop” nemen we hun kinderen één voor één mee. Zodat zij “pappa en mamma tijdens onze vakanties kunnen uitleggen hoe het allemaal werkt”.’

‘Nu ik in Elsendorp werk, is het voor mij niet moeilijk om na mijn werk een paar uurtjes mee te helpen op het land. Ik vind het idee om een zaadje in de grond te steken dat dan uitgroeit tot een gewas dat je kunt eten zó verwonderlijk en zó mooi. Daarom ben ik destijds ook met mijn moestuin begonnen. En hier bij de Herenboeren mag ik het op grote schaal meebeleven. Dat vind ik echt geweldig! Bovendien zijn die zelfgekweekte groenten zonder kunstmest en onkruidverdelgers zoveel lekkerder en gezonder dan de industrieel gekweekte producten. Dat komt mede omdat ze met zoveel aandacht en liefde zijn opgegroeid. Helaas heb ik dit jaar niet zoveel op het land kunnen meewerken als ik wilde vanwege een vervelende schouderblessure.’

‘Ik ben sowieso niet in de gelegenheid om op het land te werken, helaas’, vult Dirk aan. Vandaar dat ik lid ben geworden van de kascommissie. Daar is mijn meerwaarde ook veel groter dan op het land.’

De verbinding

‘Een ander mooi aspect van meedoen met de Herenboeren is dat je precies weet waar je voedsel vandaan komt’ weet Dirk. ‘Wij zijn ons ook veel bewuster geworden wat we eten. Voorheen waren we zó gewend dat alles gewoon voorhanden is, dat we er niet bij stilstonden. Alles is bijna altijd verkrijgbaar in vrijwel altijd dezelfde hoedanigheid. Het maakt niet uit. Komkommers, tomaten, uien, et cetera; de groenten zien er altijd hetzelfde uit en smaken ook altijd hetzelfde. Maar nu we zelf betrokken zijn bij de teelt, zien we dat er enorm veel variaties mogelijk zijn. In smaak en in vorm. Je eet ook met de seizoenen mee. Dat vraagt om aanpassing en creativiteit. Vroeger dachten we één keer per week na wat we gingen eten en gingen daarna boodschappen doen. Nu is het afwachten wat zaterdag de opbrengst is en aan de hand daarvan ga je naar de supermarkt om de aanvullende boodschappen te doen.’

‘We komen iedere zaterdag op de boerderij om groenten te halen en leren steeds meer mensen kennen. En als je dan ook nog meewerkt op het land of in een werkgroep, dan wordt die groep “bekenden” steeds groter en de band hechter. Neem ook de jaarvergadering die we onlangs hebben gehouden. Dat half uurtje voordat het van start gaat en dat uurtje erna, waarin je elkaar spreekt. Dat is zó belangrijk. Wij hechten daar veel waarde aan.’ Thalia: ‘Het versterkt het gevoel dat je het samen doet. Iedereen is in voor een praatje. Iedereen heeft hetzelfde belang. Je bent met elkaar bezig om iets moois neer te zetten. Dat verbindt!’

Een uniek gevoel

‘Wat ons naast de groenten en het fruit die het land oplevert enorm verraste, was de eigen tarwe’ stelt Dirk.  Dat hadden we niet verwacht. Daar hebben we tot nog toe alleen nog pannenkoeken van gemaakt, maar het biedt natuurlijk veel meer mogelijkheden. En dan krijgen we er volgend jaar ook nog spelt en andere dingen bij. Denk bijvoorbeeld aan de veestapel waar we in de toekomst mee gaan starten. Dat geeft ons waarschijnlijk helemaal dat mooie boerderijgevoel. Ik ben ook benieuwd wat dat gaat opleveren. Hoe het is om vlees van onze eigen boerderij op ons bord te hebben.’ ‘Maar eerst de boomgaard’, vult Thalia aan. ‘Daarom vind ik het ook zo leuk dat wij er in zo’n redelijk vroeg stadium bij zijn. We zijn erbij hoe alles wordt opgebouwd. Over vijf jaar is dit nog steeds een prachtig project uiteraard. Maar erbij zijn hoe alles zich ontwikkelt, dat is een uniek gevoel!’